Hollanda’da yaşayan 71 yaşındaki demans hastası Els ve sırtından ameliyat olan ancak iyileşemeyen yaklaşık 50 yıllık eşi Jan, ötanazi ile yaşamlarına son verdi.
BBC’de yer alan habere göre, anaokulunda tanışan ve hayat boyu birlikte olduklarını söyleyen çift, birlikte geçirdikleri yılları tanımlayan şeyin “su, tekneler ve yelken sevgileri” olduğunu ifade etti.
Yaşamlarının son günlerini Hollanda’nın kuzeyindeki Friesland’da güneşli bir marinada geçirdiklerini belirten çift, demans teşhisinin ve sırt ağrılarının ardından ötanazi hakkında konuşmaya başladıklarını söyledi.
Ölmeden önce açıklamada bulunan Jan, “Çok fazla ilaç alsaydık zombi gibi yaşayacaktık. Bu yüzden, belki de benim çektiğim ağrılar ve Els’in hastalığıyla, sanırım buna son vermeliyiz diye düşündük” ifadelerine yer verdi.
Hollanda’da, kişinin gönüllü olarak talepte bulunması ve çektiği acının (fiziksel veya psikolojik) doktorlar tarafından “dayanılmaz” olarak değerlendirilmesi ve herhangi bir iyileşme ihtimalinin bulunmaması durumunda ötenazi yasal. Yardımlı ölüm talebinde bulunan her kişi iki doktor tarafından değerlendiriliyor; ikincisi, birincinin yaptığı değerlendirmeyi kontrol ediyor.
2023 yılında Hollanda’da 9 bin 68 kişi ötenazi ile hayatına son verdi. Bu rakam, toplam ölüm sayısının yaklaşık yüzde 5’ini oluşturuyor.
Rotterdam’daki Erasmus Tıp Merkezi’nde geriatrist ve etik uzmanı olan Dr. Rosemarijn van Bruchem, “Birçok doktor demans hastası birine ötanazi yapmayı düşünmek bile istemiyor” diye konuştu.
Dr van Bruchem, “Erken evre demansı olan birçok kişi için, işlerin nasıl ilerleyeceğine dair belirsizlik, onları hayatlarına son vermeyi düşünmeye itiyor. Önemli bulduğum şeyleri yapamayacak mıyım? Ailemi artık tanıyamayacak mıyım? Bu gibi endişeleri yeterince iyi ifade edebiliyorsanız, durumunuzun ciddiyeti hem ötanazi yapmaya gönüllü olan doktor hem de zihinsel yeterlilik konusunda uzmanlaşmış ikinci doktor tarafından algılanabilirse, gelecekte olacaklara dair varoluşsal korku ötanaziyi düşünmenin nedeni olabilir.” diye konuştu.
